Bazen umudun tükendiği noktaya yaklaşıyoruz ya, hani biraz karamsarlık rüzgârlarına bırakıyoruz ya kendimizi, yoruluyoruz… Gerek yok! “Umudu” hep yanımızda taşımak zorundayız…
“Bugün” kötü… “Şimdi” hep felaket… Haberlerden uzak duruyorum; çok “kırmızı…” Sürekli bağırış çağırış…
Cemreler düşecek daha… 20 Şubat’ta havaya, havalar ısınmaya başlayacak. Soğuk hayatımızdan kaybolacak. 27 Şubat’ta suya, deniz mevsimini açmasanız da ısındığını fark edeceksiniz. Ve 6 Mart’ta toprağa…
Umut ısınmaya başlayacak. Renkler girecek hayatınıza… Yeşil çayırlar belirecek. Bademler çiçek açacak. (Umarım) Mart ayına yenik düşmezler. Sonra şeftali moru merayı dolduracak. O, morun nasıl bir gecede olduğuna şaşıracaksınız…
Ve bahar yağmurlarını sürükleyen bahar bulutları geçmeye başlayacak üstümüzden. Başımızı kaldırdığımızda beyaz, mavi göreceğiz…
Yeniden canlanırken hayat, umutlarımızı tazeleyecek. Yeniden başlayacağız hayata. Kabuslarımız silinecek!
Ve başlayacağız yeniden…
Hayata az kaldı. Bunları da yenilecek halimiz yok. “İtirazın iki şartı.”
“çok olmadığımız kesin / çok olan tarafta değiliz / çok olan tarafta olmayacağız / türkiye`de kürt olacağız / kürtlerde ermeni / ermenilerde süryani / gidip almanya`da türk olacağız / hollanda`da surinamlı / fransa`da cezayirli / iran`da azeri / amerika`da zifiri zenci olacağız / çoğalan zencide mutlaka kızılderili / israil`de filistinli / köpeğin karşısında kedi / kedinin karşısında kuş olacağız / kuşun karşısında börtü böcek / hakemler hep karşı takımı tutacak / ve biz hep yedi kişiyle tamamlayacağız maçı / çiçeklerden kamelya olacağız / az kolumuzun tarafında / solda olacağız / bu itirazın ilk şartı / solda da az olacağız / devrimi çoğaltırken çünkü / bir başka devrime hızla azalacağız
bu da itirazın ikinci şartı!!!”
Umut kazanır, kötü gider, kazanırız! Kaybetsek de kazanırız…Yarına dair umudumuz var!
-geMici-
BATI-feneri ÇAKMAYA DEVAM EDİYOR…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder